Thursday 20 June 2013

"Miskien droom ek te groot"

Vir my is die mooiste deel van die Paarl nie die granietrots wat bo die dorp uittroon, die arboretum, volop wingerde of argitektuur nie. Nee, Niklaas Thomas is my gunsteling deel van die Paarl.
                                                 
Sowat ‘n jaar gelede het ek  verby Niklaas gery, ek in my kar, hy op sy fiets met waentjie agteraan. Vanuit hierdie waentjie wat hy agter sy fiets rondsleep bedryf Niklaas ‘n mobiele karwas. Ek was aangeraak en het dadelik gestop om vir hom ‘n noot in die hand te druk en dankie te sê vir die inspirasie wat hy is. 

Niklaas, ‘n daklose, karwasser het egter geweier om die geld by my te vat. “Nee mevrou, ek bedel nie, ek sal te skaam kry. Ek kan nie geld vat as ek nie daarvoor gewerk het nie.” Dit het baie ompraat van my kant af gevat om hom te oorreed om wel die geld te vat.

In die daaropvolgende maande het ek hom gereeld gaan soek, waar hy langs die polisiestasie in die Paarl slaap, met ‘n siersteen muur aan die een kant, sy waentjie aan die ander kant, is dit hier waar hy kom rus na werk.

Terwyl ek vanoggend in die Hoofstraat draf,  sien ek van vêr af reeds sy waentjie, en begin reeds glimlag. Elke ontmoeting met Niklaas is vir my spesiaal. “Mevrou, ek wil net vir my mense wys wat moontlik is, dat ‘n mens moet hard werk.” “Ek het groot drome, miskien droom ek te groot. Ek droom  van ‘n karavaantjie, een so op wiele, dat ek net ‘n plek het om in te slaap. Ek het al vir die mense gevra om my te help, dalk kan ek in my waentjie slaap, maar hulle het gesê dit gaan nie werk nie.”

Toe ek hom vra of hy omgee as ek vanaand weer kom en ‘n paar foto’s kom neem vertel hy my: “’ n Ander vrou het die eendag ook so gekom en gesê sy wil my storie hoor en kom foto’s neem, en toe, toe het sy my stilletjies op die TV gesit. Die mense sê so drie weke terug was ek op die TV. Daai foontjie van my, die man wat dit vir my gegee het het dit weer teruggevat, maar daai foontjie was so besig na die TV, ek het 8 oproepe gehad.”

Vanaand ruil ons ‘n sak kos vir ‘n lewensverhaal. Niklaas is as kind mishandel, later het hy sy ouers en sussie verloor in ‘n motorongeluk. Hy was by die Ultra City in Worcester toe iemand vir hom ‘n R5 gegee het. Hy het die garage kafee binnegestap opsoek na iets om te eet, “maar wat ek nie geweet het nie, Pappa daarbo het ‘n beter plan vir my gehad.” Terwyl hy tussen die rakke stap het hy die skoenpolitoer raakgesien en een blikkie gekoop.

“Ek het eers rondgestap buite, maar dit was Kersfees en die mense het net sandale gedra.” “Maar toe ek so afkyk het ek gesien die voetjies (tyres) kort ‘n polish”. Hy het begin om karbande te politoer. Na twee kliënte sy potensiaal raakgesien het en ‘n finansiële donasie gemaak het, het hy begin karre te was.

“Daarna het ek gaan koop: Windowlene, 3 Argusse, want dit is die dikste koerante, en Sunlight – toe ken ek nog nie van kar sjampoe nie. Een, twee, drie toe het ek my ingredients. Ek  maak toe vir my ‘n sign op dik karton, daar staan: “Good mornings, I’m waiting for your dirty car.”

Hy het later na die Paarl geskuif. By ‘n scrapyard het hy ysters gekoop en ‘n skets, van die waentjie wat hy agteraan sy fiets sou trek, geteken. Sy waentjie is gemaak en “gebrand” of altans “hulle het my waentjie driekantig bestempel met signs.” “Die mense is goed vir Niklaas mevrou”.

Toe ek hom uitvra oor sy drome , vertel hy my: “Ek wil nie ryk wees nie, ek wil net lewe. En ek sal graag ‘n stukkende karavaan in die hande wil kry, ek sal self die parte kry en hom fix, maar ek soek net iets om in te slaap. Ek slaap al 35 jaar lank buite.  En as ek my learners kry dan kan ek ‘n poegie ry. ‘n Man het gesê as ek my learners gaan skryf en dit vir hom kom wys dan sal hy my help met ‘n poegie. Ek skryf die 8ste Julie vanjaar. Vir die oogtoets het ek reeds gegaan, ek’t 8 uit 9 gekry vir die toets, kan jy glo mevrou, 8 uit 9!”.

Ek bid saam met Niklaas,groet hom en stap weg na my kar wat ‘n ent verder staan. Toe ek weer sien hardloop hy agter my aan, “ek wil net vir jou kar kom bid, dat die Here die stuur sal vat en jou sal veilig hou.”

Sy laaste storie bly my by: “Gisteraand lees ek in my Bybel weer van die man wat die talente uitgedeel het. Die een wat drie gekry het, het dit gevat en nog 3 gaan bymaak”. Maar die een wat een talent gekry het, het dit gevat en begrawe. Hy het nie iets met sy talente gedoen nie.”

“Ek hoef nie my talente te begrawe nie. Ek kan karre was. Ek gebruik my talente.”

Niklaas Thomas






Sy fiets en waentjie: "Driekantig bestempel met signs"

Kliek op die volgende skakel om die KYKnet video van Niklaas te sien: 
http://kyknet.dstv.com/2013/05/08/dagbreek-8-mei-2013-niklaas-thomas/


Baked, oh well, microwaved goodness!

I simply love baking and have a special weakness for anything even remotely chocolate related.
When I stumbled upon this recipe on Pinterest, it seemed to be too good to be true, dessert in 45 seconds?!

Well I tried it and it definitely earned a space in my baking hall of fame:

45 Second Chocolate Pudding, with caramel centre

Ingredients (serves 2)

  • 4T self rasing flour
  • 4T brown sugar
  • 3T cocoa powder
  • 1/4t salt
  • 1 egg, beaten
  • 3T milk
  • 1T sunflower oil
  • 1/2t vanilla extract
  • chocolate chips, works best if you use real chocolate and not baking chocolate
  • 2 – 4t ready made caramel like caramel treat 
  • fresh cream or ice-cream to serve (optional)
("T" refers to tablespoons and "t" to teaspoons)

Mix it all together in a bowl, and pour mixture into two ramekins. 



                                  


   


I altered the recipe I found a bit. By adding some chocolate chips and caramel pieces instead of caramel treat. 
After adding the toppings, I scooped some of the batter from the ramekin over the topping until it was completely covered. 





The only thing left to do is to microwave the desserts separately - this really yields the best results.  Microwave for 45 seconds on high, or even a little bit shorter. They will rise quite a bit.

Serve with ice cream and enjoy!




P.S. I still have one of these yummy desserts waiting on the counter... If you're quick you might snatch it. 

Let me know if you are trying out this recipe and tell me what you think about it. 

 Also have a look at drizzleanddip.com, the photo below is from this yummy foodie website.

45 second chocolate pudding with salted caramel

Tuesday 18 June 2013

Lessons Learnt from Job Shadowing

After finishing a week of job shadowing at a law firm, I had some new perspective on the working life.     Often while studying the thought crosses your mind that life will be so much better once you start working, in the absence of exams and with the added bonus of a salary.
I however learned that the glamorous idea of the working life is not always realistic:


  • My biggest problem during this week was that I was constantly hungry. At res, I have my own fridge, within chair-sliding distance from my desk. However at work, I was tempted to start nibbling on my lunch from 10:00 already. I also did not have the luxury of a constant supply of tea. How I missed my tea times! 
  • At university my plans of studying at 08:00 are often substituted for a longer snooze. When working, snoozing your alarm and simply arriving late is not really an option. 
  • Time goes by V-E-R-Y slowly when working. 
  • Specifically with respect to law, the profession is not nearly as glamorous as it is depicted. I spent quite some time in court and soon realised that the judge did not have a hammer which he slammed down and ordered silence with. No one bursted through the doors and screamed, " I object", even under cross examination, the lawyers did not get excited, most of the times I really struggled to hear what they were saying. I did not see one pencil skirt. Lawyers are not detectives. The oath to always tell the truth and nothing but the truth in court is really only a formality. The job of a judge is simply determining who is the best liar. 
  • On a tour of the holding cells, I literally had chills the whole time. Pay your traffic fines, keep away from drugs and stay out of trouble, you really don't want to end up in there.
  • When people say they leave the office at 17:00, they actually mean at 18:00. 
This week of job shadowing was an extremely valuable learning time for me and I am very grateful for this opportunity. But more than only seeing more of the corporate world, I came to the realisation that student life is not bad at all. Yes, res food, too little sleep, exams and pocket money are not always exciting but I learned that it is really important to enjoy and appreciate the season of your life you are in right now, not always waiting for the next to arrive.